Αρθρογραφία
Αγαπητέ Υποψήφιε... Δεν Εκλέγεσθε: ‘Η Αλλιώς Τάτσι, Μίτσι, Κότσι
Έχοντας φιλοξενήσει στην πολιτική εκπομπή ‘’Λάσπη’’ του τηλεοπτικού διαδικτυακού ραδιοφώνου της Νέας Σμύρνης, Radio String, www.nstv.gr/radiostring , πάνω από είκοσι νέους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους κατά τη διάρκεια της δίμηνης προεκλογικής περιόδου, μπορώ να πω με αρκετή βεβαιότητα ότι προσπάθησα – και μάλλον κατάφερα – να αντιληφθώ το προφίλ ενός νέου υποψήφιου δημοτικού συμβούλου.
Οι καλεσμένοι ήταν και των δύο φύλων, διαφορετικών ηλικιών, διαφορετικού εκπαιδευτικού και επαγγελματικού υπόβαθρου, όλοι όμως παρουσίασαν κοινά χαρακτηριστικά, στην προσπάθειά τους να εκλεγούν με την παράταξη στην οποία συμμετείχαν.
Αρχικά, οφείλω να υπογραμμίσω την έλλειψη ενημέρωσης σχετικά με τον τρόπο που πραγματοποιείται ο προεκλογικός αγώνας. Αυτό φυσικά είναι λογικό, καθώς δεν υπάρχει εγχειρίδιο οδηγιών για υποψηφίους και οι πολιτικές επιστήμες δεν το διδάσκουν. Σίγουρα, η συμβουλή ενός ήδη εκλεγμένου δημοτικού συμβούλου, αλλά και η προσωπική άποψη είναι ο μόνος τρόπος για να πορευτεί κανείς προεκλογικά. Ο παραπάνω τρόπος όμως εμπεριέχει το κλασσικό ρίσκο «έτσι έμαθα εγώ, έτσι σου τα δείχνω και εσένα», πράγμα που διαιωνίζει ξεπερασμένες πρακτικές και συνήθειες, αφήνοντας έτσι το υποψήφιο ‘όμηρο’ των καλύτερων ‘παικτών’. Είναι αυτονόητο δε, ότι όποιος έχει προσωπική άποψη για τον τρόπο που θέλει πρακτικά να ‘πουλήσει τον εαυτό του’ σε αυτό το παιχνίδι χωρίς κανόνες, δημιουργεί αντιπάθειες και εσωτερικές αντιπαλότητες.
Στις εκλογές, οι υποψήφιοι έχουν τον άχαρο ρόλο του «ψηφοσυλλέκτη» και για τον εαυτό τους αλλά κυρίως για την παράταξή τους. Φυσικά, υπάρχει ανταγωνισμός, και μάλιστα αυξημένος, με δεδομένη την επιδίωξη τους να μην βρεθούν εκτός εκλέξιμης θέσης. Εάν μάλιστα υπάρξει δεύτερος γύρος των εκλογών, ο υποψήφιος οφείλει να συνεχίσει τον πολιτικό του αγώνα υπέρ της παράταξής του. Αυτό γίνεται ακόμα πιο έντονο, όταν δεν γνωρίζει τους σταυρούς και τη σειρά κατάταξής του, όπως έγινε στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές από την παράταξη του Δημάρχου Σταύρου Τζουλάκη, πρακτική όμως η οποία έχει εφαρμοστεί και στο παρελθόν από την παράταξη του Γιώργου Κουτελάκη.
Οι υποψήφιοι δεν είναι μια ευτυχισμένη «οικογένεια», δεν μοιράζονται τις ίδιες ιδέες και οράματα, έχουν ξεχωριστές προσωπικότητες, φιλοδοξίες και εγωισμούς, στοιχεία τα οποία, καλώς ή κακώς, καλύπτουν κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα.
Άλλωστε άγνωστοι κυρίως άνθρωποι συνυπάρχουν, χωρίς φυσικά να συνεργάζονται και χωρίς απολύτως κανένα ρόλο κατανεμημένο από τον επικεφαλή, και μόνο για 30-40 ημέρες. Λίγοι είναι οι γνωστοί με ρόλο και είναι μόνο εν ενεργεία δημοτικοί σύμβουλοι.
Όσο πλησιάζει όμως η μέρα της κάλπης, αλλά κυρίως αμέσως μετά τις εκλογές, διαπιστώνουν οι περισσότεροι από αυτούς ότι το «παιχνίδι» έχει κανόνες άγραφους αλλά πολύ συγκεκριμένους, για τους οποίους είτε δεν ρώτησαν, είτε δεν τους τούς αποκάλυψαν οι παλαιότεροι.
Διπλοσταυρίες, συνεργασίες με μελλοντικά πολιτικά ανταλλάγματα, διανομή σταυρωμένων ψηφοδελτίων, πολιτικές καταγγελίες για μη προβλεπόμενες πρακτικές ψηφοθηρίας, είναι συνήθεις πρακτικές που τουλάχιστον εκνευρίζουν συνυποψήφιους και αντιπάλους, όντας φυσικά κάποιοι από τους άγραφους κανόνες του παιχνιδιού. Προφανώς, οι υποψήφιοι χρησιμοποιούν όλα τα μέσα που διαθέτουν, ώστε να συγκεντρώσουν όσους περισσότερους σταυρούς μπορούν, κάποιοι μέσα θεμιτά και κάποιοι μέχρι και παράτυπα.
Ο τυπικός προεκλογικός αγώνας αρχίζει ένα μήνα πριν τις εκλογές, αλλά ο ουσιαστικός προεκλογικός αγώνας μπορεί να ξεκινάει αρκετούς μήνες νωρίτερα και αυτό είναι άλλος ένας άγραφος αλλά γνωστός κανόνας.
Δεν θα ξεχάσω όταν κάποτε συμπτωματικά βρέθηκα σε επίσκεψη δημοτικού συμβούλου σε εμπορικό κατάστημα της πόλης, ένα μήνα πριν από τις εκλογές, άκουσα τη φράση «πολύ αργά μας θυμηθήκατε…».
Στοιχεία όπως η πολιτική άποψη, η επικοινωνία, η γνώση πολιτικών δεδομένων και ιστορίας της πόλης, αλλά κυρίως η αναγνώριση της άγνοιας των πραγματικών χαρακτηριστικών του πολιτικού αγώνα, αποτελούν ίσως τα πρώτα συστατικά με τα οποία πρέπει να πορευθεί ένας νέος υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος. Φυσικά, ο χρόνος δεν περιορίζεται σε έναν ή δύο μήνες πριν από τις εκλογές, διαφορετικά, φίλε, φίλη, είσαι νέος, γνωρίζεις από λίγα έως ελάχιστα από πολιτικό αγώνα και θα έχεις την κατάληξη και το βαθμό επιτυχίας ενός νεοπροσλαμβανόμενου υπαλλήλου σε οποιαδήποτε επιχείρηση, παρά τις φρέσκες ιδέες σου, τη διάθεσή σου για δημιουργία και την επιθυμία σου να προσφέρεις στην πόλη που αγαπάς. Αυτά τα χαρακτηριστικά τα έχουν οι περισσότεροι συνυποψήφιοί σου, αλλά δεν μπορείτε να εκλεγείτε όλοι.
Έχοντας φιλοξενήσει και έμπειρους δημοτικούς συμβούλους, αλλά και υποψήφιους που δοκίμαζαν για δεύτερη ή για τρίτη φορά την τύχη τους στις εκλογές, είναι ξεκάθαρο ότι και στην προσπάθεια εκλογής σε θέση δημοτικού συμβούλου, αν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις, αν δεν ρωτήσεις, δεν θα ξέρεις, αν δεν δώσεις χρόνο και χρήμα, ο βαθμός επιτυχίας περιορίζεται σημαντικά.
Για κάποιους ευτυχώς αλλά και για κάποιους δυστυχώς, αν δεν έχεις κάποιου είδους επαγγελματική παρουσία στην πόλη, ή βαρύ επίθετο, ή πραγματικές συμμαχίες εντός παράταξης, η εν τέλει πρόσβαση σε τρόπους δημοσιότητας, ετοιμάσου να … ξανακατέβεις.
