Αρθρογραφία
Προφήτες; Τους Πάτησε Το Τρένο
Της Άννας Στεργίου
Κοινοβουλευτική συντάκτρια – συγγραφέας
Ζούμε σε χώρα - κινούμενη άμμο. Σχεδόν μία αιωνιότητα μοιάζει η εποχή που μπήκαμε στο 1ο μνημόνιο. Θα έπρεπε να είχαμε αλλάξει, να είχαμε σοβαρευτεί, να κοιτάξουμε στον καθρέφτη, να δούμε τι κάνουμε λάθος. Φευ, περιμέναμε ν΄ αλλάξουν οι δανειστές. Αντί να συνομιλήσουμε μεταξύ μας, ψάχναμε να καρφώσουμε ο ένας τον άλλον, αντί να ανασχεδιάσουμε το μέλλον μας, χώρια από τους δανειστές, πήγαμε να βγούμε ανώδυνα από την ατραπό.
1.Δεν υπάρχει ανώδυνος τοκετός. Δεν εφευρέθηκε ακόμη.
Και η κυβέρνηση και τ΄άλλοτε κυβερνώντα κόμματα της αντιπολίτευσης, μοιάζουν εγκλωβισμένα στον ίδιο φαύλο κύκλο, επιχειρώντας να δείξουν πως είναι καλύτεροι από άλλους, που τα έκαναν θάλασσα. Οι «νέοι» στις δομές της εξουσίας κατακεραυνώνουν διαρκώς, πως οι προηγούμενοι δεν έκαναν τίποτα, εκείνοι τα έφαγαν, εκείνοι οι κακοί της Ιστορίας, εκείνοι φταίνε για το προπατορικό αμάρτημα. Και η άλλοτε κυβερνώσα αντιπολίτευση, για όλα φταίει ο Βαρουφάκης, ο ψεύτης πρωθυπουργός, ο Σαββίδης με το πιστόλι, οι εθνο-προδότες που θέλουν να κάνουν τη χώρα Ειδικό Δικαστήριο.
2Υπάρχουν ψύχραιμες και ώριμες φωνές κι από τις δυο πλευρές αλλά σπανίζουν. Ο μικρόκοσμος της Βουλής ζει το δικό του μύθο.
3.Οι πολίτες ψάχνουν πάλι σωτήρες. Έχουμε φάει τόσες και τόσες ήττες στο διάβα της Ιστορίας, ψάχνοντας για μετά Χριστόν Προφήτες. Μόνο που τους πάτησε το τρένο. Λυπάμαι παιδιά, δεν θέλω να το πάρετε κατάκαρδα, οι πολιτικοί είναι άνθρωποι. Μπορεί να μαγεύουν στο γυαλί ή όταν χαιρετάνε, αλλά είναι άνθρωποι.
4.Ερχόμαστε σε φάση πλειστηριασμών και οργιάζει η χαζοχαρουμενιά της ψυχαγωγίας, οι γελοίοι ανταγωνισμοί τύπου μάστερ σεφ, να ξεχνάμε ότι, αν δεν μπορούμε να φάμε ψωμί θα τρώμε παντεσπάνι… Όλοι πια πάπια πορτοκάλι κάθε μέρα. Κι η λογική των οπισθίων, στις περισσότερες ψυχαγωγικές εκπομπές.
5.Δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πια πίσω από το δάχτυλό μας. Η ελληνική αστική τάξη ουσιαστικά ουδέποτε αποδεσμεύτηκε από το κράτος, αναγκαστικά ή ηθελημένα. Είτε υπήρξε παρασιτική απομυζώντας ότι υπήρχε στον κρατικό κορβανά με δημόσια έργα είτε προσπάθησε να απεγκλωβιστεί απ΄αυτό το τρυπάκι αλλά αργά ή γρήγορα ή προσπάθησε να έχει τη λιγότερη δυνατή εμπλοκή το κράτος ή έφυγε μακριά.
6.Μικροαστούς, που ονειρεύτηκαν έχει το ελληνικό κράτος και μπορούν να πετύχουν ανάπτυξη.
Όταν κάποτε ρώτησα έναν άνθρωπο, με αγάπη για την Ελλάδα, δεξί χέρι κορυφαίου μεγιστάνα, γιατί η έδρα της εταιρίας είναι σε χώρα οικονομικό παράδεισο, ενώ δίνουν τόσα χρήματα για αγαθοεργίες, μου είπε, όχι γιατί πληρώνουμε λιγότερα, αλλά γιατί κάνουμε τη δουλειά μας.
7.Ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση μπορούν να λειτουργούν πια με τους ίδιους όρους. Πέρασε οδοστρωτήρας από πάνω μας. Δεν ενδιαφέρει, αν τα έκαναν θάλασσα οι προηγούμενοι. Ενδιαφέρει πως θα επιστραφούν τα καταληστευμένα και να μπορεί να ζήσει κάποιος, χωρίς να πεθαίνει κάθε φορά που βλέπει την ένδειξη λογαριασμός, εφορία, ασφαλιστικές εισφορές. Και σαφώς η Ελλάδα του΄60 ή του 40, δεν έχει σχέση με την Ελλάδα του 2018. Αν θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά, οφείλουμε να σταματήσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν ξεπεσμένες κόμισσες, που αναπολούμε περασμένα μεγαλεία. Επομένως και οι πολιτικοί και οι πολίτες οφείλουν να σοβαρευτούν: «Όχι, όπως ήξερες κυρά –νύφη. Όπως βρήκες».
