Αρθρογραφία
Γάμος ομοφυλόφιλων ζευγαριών:Η κυβέρνηση θέλει… η κοινωνία όμως;
Ετεροφυλόφιλα και ομοφυλόφιλα ζευγάρια διαφοροποιούνται καίρια στο ζήτημα ότι τα πρώτα μπορούν να αποκτήσουν παιδιά, ενώ τα δεύτερα όχι. Πατέρας και μητέρα δεν χρειάζονται μόνον για να συλληφθεί και να γεννηθεί το παιδί, αλλά και για την ισόρροπη ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη.
Ο γάμος των ομοφυλόφιλων ζευγαριών είναι πράγματι ένα εξαιρετικά δύσκολο θέμα καθώς σχετίζεται με τα συναισθήματα και τις προσδοκίες μιας όλο αυξανόμενης κατηγορίας συμπολιτών μας. Η επικείμενη νομοθέτηση αφορά την ισότητα στον γάμο και την απαλοιφή οποιασδήποτε διάκρισης ανάλογα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό στο ζήτημα της σύναψης μιας σχέσης γάμου. «Μιλάμε για πολιτικό γάμο. Δεν μιλάμε ούτε για εκκλησία ούτε για στέφανα», διευκρίνισε ο πρωθυπουργός.
Για το θέμα της τεκνοθεσίαςο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε σαφές ότι δεν προτίθεται να αλλάξει τίποτα στο καθεστώς της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής,τονίζοντας ότι ένας άνδρας μόνος του δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει παρένθετη μητέρα για να κάνει παιδί, όπως και ότι δε θα υπάρχει στο νομοσχέδιο «γονέας 1» και «γονέας 2». Κάτι που, όμως, περιλαμβάνεται στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που κατέθεσαν οι βουλευτές του κόμματος
Βασικότατη αρχή του οικογενειακού δικαίου είναι όμως το συμφέρον του τέκνου. Τα συμφέροντα και οι επιθυμίες των γονέων έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Εκκινώντας από τη βασική αυτή αρχή, είναι καταφανές σφάλμα να προτάσσεται το ζήτημα της ίσης μεταχείρισης των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Η συζήτηση πρέπει να μετατεθεί στο εάν ένα παιδί είναι προτιμότερο να ενταχθεί σε ένα ετεροφυλόφιλο ζευγάρι παρά σε ομοφυλόφιλο, ή εάν είναι το ίδιο πράγμα η ένταξη σε ετεροφυλόφιλο ή σε ομοφυλόφιλο ζευγάρι.
Ένα από τα ερωτήματα στα οποία δεν έχουν καταφέρει να απαντήσουν, ούτε ο πρωθυπουργός ούτε οι υπόλοιποι εκπρόσωποι της κυβέρνησης που έχουν επιφορτιστεί με την υποστήριξη της νομοθετικής ρύθμισης, είναι τογιατί το αίτημα για αναγνώρισή τους από την πλευρά της πολιτείας θα πρέπει να συνεπάγεται υποχρεωτικά μια ριζική ανατροπή στα καθιερωμένα πρότυπα του γάμου και της οικογένειας. Και μάλιστα, δια νόμου.
Τα νομικής φύσεως επιχειρήματα που έχουν κατατεθεί στη δημόσια συζήτηση δεν απαντούν επί της ουσίαςστο ερώτημα αυτό. Η συμβίωση των ομοφυλόφιλων ζευγαριών έχει θεσπιστεί από το 2015· το δε ζήτημα της κοινής κηδεμονίας και της αναδοχής που προκύπτει στις εξαιρετικές περιπτώσεις, οι οποίες παρουσιάστηκαν σαν επιχειρήματα για να πείσουν πως η θέσπιση γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών είναι αναγκαία, μπορεί να επιλυθεί μεειδικές ρυθμίσεις.
Αυτό όμως δε θα γίνει.Οι βασικές προβλέψεις λοιπόν του κυβερνητικού νομοθετήματος που καθιστά σαφές τι θα νομοθετηθεί και τι όχι, είναι οι εξής:
-Δεν καταργεί, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, τη διάκριση ανάμεσα σε γυναίκα και άνδρα. Η όποια νομοθετική καινοτομία δεν αγγίζει το θέμα της ταυτότητας φύλου και δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για μελλοντική νομική κατοχύρωση «εναλλακτικών φύλων», πέραν των δύο βιολογικών.
-Το καινούριο νομοσχέδιο δεν επιβάλλει την κατάργηση της αναφοράς σε «μητέρα» και «πατέρα» στα δημόσια έγγραφα. Όταν το νομοσχέδιο ψηφιστεί και ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία, τα ληξιαρχεία της χώρας θα αποδέχονται δύο μητέρες ή δύο πατέρες για την εγγραφή τέκνου στα μητρώα τους.
-Ως προς την ισχύ του σύμφωνου συμβίωσης ό,τι ίσχυε για ετεροφυλόφιλα και ομοφυλόφιλα (μετά τη νομοθέτηση του 2015) θα ισχύει απαράλλαχτο από εδώ και στο εξής.
-Με το νέο νομοσχέδιο το δικαίωμα απόκτησης παιδιού με Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή δεν επεκτείνεται στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Το «σχέδιο» δηλαδή του Στέφανου Κασσελάκη να γίνει συν-πατέρας μαζί με τον σύζυγό του Τάιλερ, δύο γιων, του Απόλλωνα και του Ηλία, οι οποίοι θα γεννηθούν μέσω παρένθετης μητέρας, προκάλεσε τεράστιο θόρυβο, αλλά με μηδενική ουσία. Στην Ελλάδα έχει ψηφιστεί από το2002 η νομοθεσία για την παρένθετη μητρότητα, δίνοντας τη δυνατότητα, τόσο σε ετεροφυλόφιλα ζευγάρια όσο και σε μόνες γυναίκες που αδυνατούν να κυοφορήσουν να μπορέσουν να αποκτήσουν παιδί μέσω της ιατρικώς υποβοηθούμενης παραγωγής. Ταυτόχρονα, η ίδια νομοθεσία δε δίνει αυτή τη δυνατότητα σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια όπως και σε άνδρες που είναι μόνοι, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού.
-Ταυτόχρονα τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ομοφυλόφιλες οικογένειες θα αντιμετωπίζονται ως ισότιμα με εκείνα των ετεροφυλόφιλων ζευγαριών. Αυτό θα αφορά και τα παιδιά που έχουν αποκτηθεί στο εξωτερικό, αλλά και τα βιολογικά τέκνα ενός γονιού, για τα οποία ο/η σύντροφός του δεν έχουν μέχρι σήμερα κανένα δικαίωμα.
Με τα σημερινά δεδομένα, αν αποβιώσει ο αναγνωρισμένος γονιός, το τέκνο αυτομάτως λογίζεται ως ορφανό και με δικαστική απόφαση οδηγείται απευθείας σε δημόσιο ίδρυμα. Εναλλακτικά, η φροντίδα του ανατίθεται σε συγγενείς, ενδεχομένως μακρινούς. Επίσης, σε περίπτωση θανάτου του μη αναγνωρισμένου από τον νόμο γονιού, το παιδί δεν έχει κανένα κληρονομικό δικαίωμα. Κι αν το ίδιο το παιδί χρειαστεί να νοσηλευτεί, ο ένας από τους δύο γονείς του δεν έχει δικαίωμα να το συμπαρασταθεί, εφόσον δεν θεωρείται επισήμως συγγενής του.
Στην περίπτωση επίσης διάλυσης του γάμου, ο αναγνωρισμένος γονιός μπορεί να κάνει ό,τι θέλει με το παιδί. Με τη νομιμοποίηση του ομοφυλόφιλου γάμου, λοιπόν, τίθενται οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την αποφυγή ή την επίλυση τέτοιου είδους ζητημάτων. Διευθετείται επίσης η απόδοση ελληνικής ιθαγένειας σε παιδιά Ελλήνων που έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό σε ομοφυλόφιλες οικογένειες, κάτι που δεν ήταν έως σήμερα εφικτό, εφόσον το πιστοποιητικό γέννησής τους ανέγραφε ως γονείς δύο συζύγους του ίδιου φύλου, κάτι που απέκλειε εξ ορισμού τη μεταγραφή τους σε ελληνικό ληξιαρχείο.
-Ως προς τον πολιτικό γάμο, ο νόμος στην Ελλάδα θα αναγνωρίζει ως καθ’ όλα έγκυρους πολιτικούς γάμους οι οποίοι συνάπτονται ανάμεσα σε άτομα οποιασδήποτε σεξουαλικής προτίμησης. Το νέο καθεστώς θα δίνει επίσης τη δυνατότητα σε όσους έχουν συνάψει γάμους στο εξωτερικό να τους αναγνωρίσουν στην Ελλάδα.
Η επικοινωνιακή γραμμή που πρόταξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ανοίγοντας ο ίδιος τον δημόσιο διάλογο για την «ισότητα στον γάμο», ήταν ότι η κυβέρνηση θέλει να νομοθετήσει μια πραγματικότητα που ήδη υπάρχει στην κοινωνία, ζευγάρια ομοφυλόφιλων με παιδιά χωρίς αναγνωρισμένα δικαιώματα.
Το 2018 με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ορίστηκε ότι όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. είναι υποχρεωμένα να αναγνωρίζουν τους ομοφυλόφιλους γάμους σε περιπτώσεις όπου μόνο το ένα μέλος του ζευγαριού είναι Ευρωπαίος πολίτης. Αποσκοπεί δε στο να προστατεύσει θεμελιώδη δικαιώματα όπως η ελεύθερη μετακίνηση και εγκατάσταση σε οποιοδήποτε σημείο εντός της Ε.Ε. επιθυμεί κάθε Ευρωπαίος πολίτης μαζί με την οικογένειά του. Σήμερα, βάσει στοιχείων, δύο εκατομμύρια παιδιά αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να βρεθούν σε μία κατάσταση στην οποίοι οι γονείς τους δεν αναγνωρίζονται ως τέτοιοι σε άλλο κράτος-μέλος.
Το θέμα του γάμου των ομοφυλόφιλων ζευγαριών έχει ανοίξει μεγάλες συζητήσεις, η κοινωνία έχει διχαστεί, η εκκλησία έχει δηλώσει την αντίθεσή της, ενώ αρκετοί βουλευτές ανεξαρτήτως κομματικής ταυτότητας, ξεκαθάρισαν την αντίθεσή τους στο νομοσχέδιο.
