Αρθρογραφία
Θηλυκό Κρέας: Στην Κρεατομηχανή Αλέθουν Την Ισότητα!
γράφει η Αννα Στεργίου (annastergiou11@yahoo.com)
Δημοσιογράφος
Θυμάμαι πάντα αυτήν τη διαφήμιση εταιρίας αδυνατίσματος: «Αυτό το σώμα, δεν υπάρχει. Το φτιάχνουμε εμείς!». Καμία ρυτίδα, κανένα ελάττωμα, καμία ραγάδα. Θύματα των λάιφ στάιλ περιοδικών, της μόδας που θέλει τον πλαστικό χειρουργό αντάμα μας, όχι για να επουλώσει κάποιο τραύμα ή γενετήσιο ελάττωμα, που θα ήταν θεμιτό, αλλά για ν΄ αλλάξει χέρια, πόδια, μαλλιά, πηγούνια, αυτιά και στο τέλος να καταντήσουμε εξωγήινοι.
Ξέρω δεκάδες άντρες, που γνώριζαν μία κούκλα και την εγκατέλειπαν για την επόμενη, γιατί προείχε η εσώτερη ανάγκη του, για επιβεβαίωση. Ραμολιμέντα που στοχεύουν σε κοριτσίστικα μπούτια, ξέροντας εκ των προτέρων, πως ενδιαφέρονται μόνο για το πορτοφόλι τους. «Πουτάνες» πολυτελείας, που στοχεύουν στην κοινωνική ανέλιξη. Το είδος αυτό των γυναικών, πραγματικά μ΄ εξοργίζει. Εξοστρακίζει γυναίκες, που ίδρωσαν για να προχωρήσουν στον εργασιακό βίο και περιπαίζει τον καθημερινό αγώνα, για να ζήσουν με αξιοπρέπεια την οικογένειά τους.
Δεν υποτιμώ την αξία της πλαστικής χειρουργικής ούτε της γυναικείας σεξουαλικότητας. Ίσα – ίσα. Υπάρχει όμως ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στην φυσιολογική ατέλεια και στην ανάγκη μας, να γίνουμε Ντόριαν Γκρέι. Εκατομμύρια ζευγάρια δεν λειτουργούν, γιατί ο καθένας ψάχνει τον Μίστερ ή τη Μαντάμ Τέλεια. Δεν υπάρχει κοιλίτσα, δεν υπάρχουν αραιωμένα μαλλιά, δεν υπάρχει τριχοφυΐα. Το εξωτερικό περίβλημα θα μας κάνει πιο ευτυχισμένους άραγε;
Το παράδειγμα της Ιωάννας Μπέλλα, που διώχθηκε από τηλεοπτική εκπομπή, γιατί ήταν «φτιαγμένη» είναι για να γελάς και να κλαις. Να γελάς γιατί όλος αυτός ο συρφετός καλλιέργησε την ιδέα σε κάθε μικρή Ιωάννα, πως όσο πιο όμορφη είσαι, τόσο ανεβαίνουν οι χρηματιστηριακές μετοχές σου στο αντρικό χαρέμι! Να κλαις, γιατί επέλεξε η ίδια, να είναι κρέας ανάμεσα σε κρέατα. Κι αντί να χαρεί τα νιάτα και την ομορφιά της, να ψάχνεται, μήπως υπάρχει κανένα σημάδι να της θυμίζει πως είναι άνθρωπος.
Δυστυχώς, η Ιωάννα δεν είναι η μόνη. Το είδος ευδοκιμεί παντού, ακόμη και στα κόμματα. Κοπέλες – κράχτες, που κάτω από το ωραίο σελοφάν δεν υπάρχει τίποτα.
Γκρίζα μαλλιά, κιλά, δέρμα…
Οι περισσότερες φοβόμαστε το γήρας, όταν περάσουμε τα σαράντα. Όταν τα μαλλιά αρχίσουν να γκριζάρουν ή ν’ ασπρίζουν, τα κιλά δεν χάνονται τόσο εύκολα, το δέρμα χάνει τη φρεσκάδα της νιότης. Και ανθρώπινο είναι να θέλουμε να βελτιωθούν ατέλειες ή να σουλουπωθούν. Αυτό όμως είναι άλλο. Ούτε καν οι σοβαροί πλαστικοί χειρουργοί δεν συστήνουν σ’ έναν άνθρωπο ν΄ αλλάξει παντελώς το παρουσιαστικό του.
Όσες και πλαστικές επεμβάσεις να κάνει κάποιος δεν μπορεί ν΄ αρέσει στον εαυτό του, αν δεν τον αγαπά. Αν προτιμά τον εγκλωβισμό σε γάμο, που δεν περπατά, για να μη χαθούν τα στολίδια ή σε σεξ χωρίς όρια, όχι για να ικανοποιεί εαυτόν, αλλά το πορτοφόλι. Τις τελευταίες δεκαετίες ολοένα και περισσότερα κορίτσια αρρώστησαν εξαιτίας της νευρικής ανορεξίας. Μιλώντας με ειδικούς, μου έλεγαν, για την εμμονή συνήθως της μάνας να μην πάρει κιλά η κόρη της, που στο τέλος την έφτανε στα άκρα. Κορίτσια πέθαναν, επειδή η βιομηχανία της μόδας όρισε πως η πιο όμορφη (φτιαγμένη) παίρνει το πακέτο: ωραίο, νέο και πλούσιο άντρα. Μόνο που δεν μας είπε, πόσες εκπτώσεις πρέπει να κάνει το κορίτσι για να τον κρατήσει, ως άλλο ένα παιχνιδάκι του κυρίου και πετώντας τους αγώνες για τα δικαιώματα των υφαντριών, καπνεργατριών, ακόμη και γυναικών από τον αστικό χώρο, στον κάλαθο των αχρήστων.
