Αρθρογραφία
Οι Δαπάνες Για Την Υγεία Και Ο Ρόλος Της Ιδιωτικής Ασφάλισης
Η υγεία είναι αναμφισβήτητα το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου. Στην Ελλάδα της κρίσης όμως, οι επιπτώσεις της οικονομικής ύφεσης, αλλά και της προωθούμενης κυβερνητικής πολιτικής με εφαρμογή αλλεπάλληλων μέτρων στο χώρο της δημόσιας υγείας, έχουν έντονο αντίκτυπο στην καθημερινότητα των πολιτών, που δυσκολεύονται πλέον να καλύψουν βασικές ιατροφαρμακευτικές ανάγκες.
Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία που δημοσίευσε η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία για την τετραετία 2009-2012, που δείχνουν μεγάλη μείωση των συνολικών δαπανών για την υγεία στη χώρα μας, οι οποίες από €23,2 δις το 2009 έφτασαν τα €17,7 δις το 2012. Το γεγονός εξηγείται εύκολα, καθώς οι παροχές των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης φθίνουν συνεχώς, ενώ συγχρόνως η οικονομική δυσχέρεια δεν αφήνει πολλά περιθώρια για κάλυψη νοσοκομειακών και εξω-νοσοκομειακών εξόδων με ιδιωτικές δαπάνες.
Κοινή διαπίστωση είναι η ανάγκη αύξησης των δαπανών για την Υγεία, καθώς μέχρι στιγμής η μείωση δαπανών από το Κράτος και τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης δεν έχει οδηγήσει στον πολυπόθητο εξορθολογισμό του κόστους. Αντίθετα, η πράξη δείχνει λιγότερες και χειρότερες παροχές για τους ασφαλισμένους και κακή έως κάκιστη εξυπηρέτηση από τις δημόσιες νοσοκομειακές και υγειονομικές δομές.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν όμως και τα στοιχεία που αφορούν την ιδιωτική ασφάλιση, καθώς αντικατοπτρίζουν τον όλο και πιο δυναμικό ρόλο που μπορεί να παίξει ο κλάδος στον τομέα της υγείας, ειδικά αν το δει κανείς σε συνάρτηση με την αδυναμία πλέον των νοικοκυριών –όπως αυτή αποτυπώνεται στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ– να αναλαμβάνουν μόνα τους τις δαπάνες υγείας.
Το ποσοστό συμμετοχής της ιδιωτικής ασφάλισης αυξήθηκε σταδιακά μέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια και διαμορφώθηκε στο 1,9% το 2009, το 2,6% το 2010, το 2,7% το 2011 και το 3% το 2012.
Βεβαίως, παρατηρώντας τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το εντυπωσιακό είναι ότι τα ποσά που πλήρωσαν οι ασφαλιστικές εταιρείες στον τομέα της υγείας είναι μάλλον “σταγόνα στον ωκεανό” σε σχέση με αυτά που πληρώνει όλα αυτά τα χρόνια ο Έλληνας πολίτης από την τσέπη του.
Η διαπίστωση αυτή μας οδηγεί σε δύο πολύ σημαντικά συμπεράσματα. Από τη μία η ιδιωτική ασφάλιση υγείας δεν έχει πετύχει ακόμα αξιοσημείωτη διείσδυση στο καταναλωτικό κοινό και κινείται ακόμα σε πολύ χαμηλά επίπεδα σε σχέση με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο. Από την άλλη όμως διαφαίνονται πολύ μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης, καθώς η σταδιακή υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας αναδεικνύει την ανάγκη πολλών ασφαλισμένων να στραφούν στις ασφαλιστικές εταιρείες.
Με το κράτος να υποχωρεί από τις υποχρεώσεις του, αδυνατώντας να καλύψει το ούτως ή άλλως υψηλό κόστος της υγείας και τα νοικοκυριά, επίσης, να αδυνατούν να αναλάβουν το κόστος των όποιων δαπανών υγείας από μόνα τους, οι λύσεις που προσφέρει η ιδιωτική ασφάλιση στον τομέα της υγείας αναδεικνύονται σημαντικές και απαραίτητες, όπως φαίνεται άλλωστε και από τη ζήτηση που έχουν τα ασφαλιστικά προγράμματα υγείας το τελευταίο διάστημα.
Ήδη εν μέσω κρίσης καταγράφεται σημαντική αύξηση στα συμβόλαια υγείας . Σύμφωνα με τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην Ετήσια Έκθεση της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταριών Ελλάδος, οι ενεργοί ασφαλισμένοι του κλάδου Υγείας στην Ελλάδα ξεπερνούν πλέον το 1 εκατομμύριο. Η ανοδική τάση στους κλάδους ασφάλισης Υγείας και Νοσηλείας που αναπτύχθηκε ιδιαίτερα το 2013 (αύξηση 20%) συνεχίζεται και το 2014. Τα προβλήματα που υπάρχουν στην κοινωνική ασφάλιση στρέφουν πλέον μαζικά τους καταναλωτές προς τις ιδιωτικές εταιρείες για την κάλυψη των μελλοντικών τους αναγκών.
Όπως επισημαίνεται στην ετήσια έκθεση της ΕΑΕΕ, τα συμβόλαια ασφάλισης υγείας παρουσιάζουν τάση συνεχούς αύξησης τα τελευταία χρόνια,ενώ υπογραμμίζεται επίσης η προσπάθεια διατήρησής τους από τους ήδη ασφαλισμένους (με έμφαση στην αναζήτηση χαμηλών ασφαλίστρων) παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία.
Ένα ιδιωτικό νοσηλευτικό πρόγραμμα μπορεί να εξασφαλίσει άμεση εισαγωγή στο νοσηλευτικό ίδρυμα της επιλογής μας, χωρίς να χρειαστεί να περιμένουμε σε λίστα αναμονής και να καλύψει σημαντικά έξοδα νοσηλείας, ειδικά σε περίοδο οικονομικής αδυναμίας. Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα περισσότερα προγράμματα νοσηλείας έχουν σχεδιαστεί να λειτουργούν παράλληλα με την κρατική ασφάλιση, υπάρχουν όλα τα εχέγγυα για αποτελεσματική σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, με γνώμονα την καλύτερη δυνατή παροχή υπηρεσιών υγείας στους πολίτες.
