Αρθρογραφία
Νέοι Και Επιχειρηματικότητα
Παρατηρούμε τελευταία ότι αρκετοί νέοι, όσοι από αυτούς δεν μεταναστεύουν, προτιμούν να ασχοληθούν με το επιχειρείν, πολλές φορές σε συλλογική βάση δηλαδή ομάδες πέντε και άνω ατόμων αποφασίζουν να ξεκινήσουν μία επιχείρηση.
Αυτό που επίσης παρατηρούμε από μία πρώτη πρόχειρη ματιά είναι ότι αρκετοί εστιάζονται στον χώρο της εστίασης (σουβλατζίδικα, καφετέριες κτλ.) δηλαδή στον χώρο της παροχής υπηρεσιών. Οι επιχειρήσεις αυτές μετά από σύντομο χρονικό διάστημα κλείνουν. Ο λόγος; Δεν θα λέγαμε ότι είναι ένας λόγος αλλά πολλοί. Η έλλειψη γνώσεων σχετικά με τη διοίκηση επιχειρήσεων, οδηγεί τους νέους στη δημιουργία επιχειρήσεων σε επαγγελματικούς κλάδους που πιθανόν δεν γνωρίζουν (έλλειψη προϋπηρεσίας και τεχνογνωσίας) αλλά και στην περίπτωση που διαθέτουν την αντίστοιχη γνώση, υπολείπονται σε γνώσεις μάρκετινγκ ξεκινώντας από τη βασική αρχή που είναι η δημιουργία ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος.
Το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα αφορά στη μοναδικότητα της επιχείρησης και των προϊόντων της στα μάτια του πελάτη δηλαδή με απλά λόγια γιατί ο πελάτης να προτιμήσει εμάς σε σύγκριση με τον ανταγωνισμό μας; Πέραν όμως της έλλειψης του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, παρατηρούμε και άλλες ελλείψεις. Οι νέοι επιχειρηματίες δίνουν έμφαση αποκλειστικά στον τελικό πελάτη, ξεχνώντας τη βασική αρχή του μάρκετινγκ υπηρεσιών σύμφωνα με το οποίο οι άνθρωποι που παρέχουν την υπηρεσία είναι και αυτοί που καθορίζουν την ποιότητα της υπηρεσίας και κατά συνέπεια την ικανοποίηση του πελάτη. Εάν το προσωπικό και οι συνεργάτες είναι κακά αμειβόμενοι τότε και η παροχή υπηρεσίας θα είναι αντίστοιχης κακής ποιότητας. Το ίδιο προφανώς συμβαίνει και με την κακή συμπεριφορά που πολλές φορές οφείλεται στην έλλειψη παιδείας όσο και από έλλειψη γνώσεων διαχείρισης έργων, χρόνου κτλ που έχει ως αποτέλεσμα τον εκνευρισμό και κατά συνέπεια την κακή συμπεριφορά.
Ένα άλλο πρόβλημα που έχει παρατηρηθεί είναι η κακή τιμολόγηση των προϊόντων/ υπηρεσιών καθώς και η κακή αντιμετώπιση του κόστους της επιχείρησης. Οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών καθορίζονται βάσει του πάγιου κόστους της επιχείρησης και του επιθυμητού περιθωρίου κέρδους και όχι βάσει των τιμών που είναι διατεθειμένος να πληρώσει ο καταναλωτής στον οποίο στοχεύουν. Δεν μπορεί για παράδειγμα, να στοχεύουμε σε χαμηλά εισοδηματικές κατηγορίες και οι τιμές στις οποίες να προσφέρουμε τα προϊόντα/ υπηρεσίες μας να είναι στα προ κρίσης επίπεδα. Οι υψηλές τιμές συνεπάγονται υψηλή ποιότητα προϊόντων, υψηλή εξυπηρέτηση, διαφορετικότητα και ένα πελατειακό κοινό το οποίο να είναι σε θέση να πληρώσει για τα αντίστοιχα προϊόντα.
Κλείνοντας, τα λάθη αυτά προκαλούν εντύπωση γιατί οι Έλληνες ήμασταν πάντα εμπορικός λαός. Η σοφία των παλιών Ελλήνων εμπόρων ελπίζω και εύχομαι να βοηθήσει τους νεότερους Έλληνες στα επιχειρηματικά τους βήματα.
