Αρθρογραφία

The Economist – Τρεις απειλές για την παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη

Τα νέα, καθώς πλησιάζει η δεύτερη επέτειος της πανδημίας, θα μπορούσαν να είναι καλύτερα. Η εμφάνιση μιας παραλλαγής του Covid-19, με την ονομασία Όμικρον, έχει πυροδοτήσει ένα κύμα πωλήσεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές, φαινομενικά λόγω της ανησυχίας ότι ένα νέο εξαιρετικά μεταδοτικό στέλεχος του ιού θα μπορούσε να ανακόψει την οικονομική ανάκαμψη παγκοσμίως. Ωστόσο, ακόμα κι αν η Όμικρον αποδειχτεί διαχειρίσιμη, το 2022 θα είναι, πιθανώς οικονομικά δυσχερές, καθώς οι χώρες συμπιέζονται ανάμεσα σε δύο τρομερές οικονομικές δυνάμεις: αυστηρότερη αμερικανική νομισματική πολιτική και βραδύτερη ανάπτυξη στην Κίνα.

Η Αμερική και η Κίνα κυριαρχούν πάνω στην παγκόσμια οικονομία: μαζί αντιπροσωπεύουν το 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ σε συναλλαγματικές ισοτιμίες της αγοράς. Ωστόσο, οι δύο γίγαντες τείνουν να επηρεάζουν κι άλλες οικονομίες με διαφορετικούς τρόπους. Για πολλές αναδυόμενες χώρες, η ισχυρή ανάπτυξη στην Αμερική είναι δίκοπο μαχαίρι. Η επεκτατική επίδραση των δαπανών των νοικοκυριών της συχνά επισκιάζεται από την επίδραση της νομισματικής της πολιτικής, δεδομένου του κρίσιμου ρόλου του δολαρίου και των ομολόγων του Δημοσίου στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η αυστηρότερη αμερικανική νομισματική πολιτική συνδέεται συχνά με μια φθίνουσα παγκόσμια διάθεση ανάληψης κινδύνου. Οι ροές κεφαλαίων προς τις αναδυόμενες αγορές τείνουν να υποχωρούν · η ενίσχυση του δολαρίου μειώνει τις εμπορικές ροές λόγω του ρόλου του δολαρίου στην τιμολόγηση των εμπορικών συναλλαγών.

Η επίδραση της Κίνας στον κόσμο είναι πιο ξεκάθαρη. Είναι, με μεγάλη διαφορά, ο μεγαλύτερος καταναλωτής αλουμινίου, άνθρακα, βαμβακιού και σόγιας στον κόσμο, μεταξύ άλλων προϊόντων, και σημαντικός εισαγωγέας αγαθών, από κεφαλαιουχικό εξοπλισμό μέχρι και κρασί. Όταν η Κίνα παραπαίει, οι εξαγωγείς σε όλο τον κόσμο αισθάνονται πόνο. Το επόμενο έτος δεν θα είναι η πρώτη φορά που οι οικονομίες θα αναγκαστούν να πλέουν στα ύπουλα νερά μεταξύ των δύο κινδύνων. Στα μέσα της δεκαετίας του 2010, οι ευάλωτες αναδυόμενες αγορές συμπιέστηκαν από την άνοδο του δολαρίου, καθώς η Ομοσπονδιακή Τράπεζα απέσυρε τη νομισματική στήριξη που παρείχε κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, ενώ ένας κακώς διαχειριζόμενος γύρος απελευθέρωσης των χρηματοπιστωτικών αγορών και πιστωτικής σύσφιγξης προκάλεσε ύφεση στην Κίνα. Η ανάπτυξη στις αναδυόμενες αγορές, εξαιρουμένης της Κίνας, μειώθηκε από 5,3%, το 2011, σε μόλις 3,2%, το 2015.

Πηγή.

Σχόλια