Αρθρογραφία
«Η Ειλικρίνεια Στις Σχέσεις»
Της Γεωργίας Τσιάκου
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας & Αυτοεκτίμησης
“Ποια ήταν η τελευταία φορά που είπα ψέματα;” “Εγώ άλλα ήθελα να πω και άλλα είπα τελικά…”.
Η ειλικρίνεια ακούγεται κάτι απλό, όμως δεν είναι τελικά και τόσο αυτονόητο όταν έχει να κάνει με τις ανθρώπινες σχέσεις στη σύγχρονη ζωή. Το ψέμα – η έλλειψη ειλικρίνειας- μοιάζει σε αυτές τις περιπτώσεις να είναι πιο οικείο και βολικό από την αυθεντικότητα. Όλοι μας έχουμε πει και λέμε ψέματα. Από μικρά παιδιά μάθαμε να καλύπτουμε τις σκανταλιές μας με ένα «τόσο δα αθώο ψεματάκι» για να μη μας μαλώσουν ή χάσουμε την εύνοια της αγαπημένης μαμάς ή μπαμπά που τόσο σημαντική ήταν η αποδοχή τους. Όμως όταν έρχεται κάποια στιγμή που το μικρό ψεματάκι αυτό αφήνεται και αιωρείται στην ενήλικη ζωή σαν νοοτροπία γίνεται γκρίζα σκιά που δημιουργεί ενοχή και απόσταση από την πραγματική ευτυχία του καθενός από εμάς. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε μείνει σε μια δουλειά ή σε μια σχέση που δήθεν μας «ικανοποιεί»; Ποιος θα αρνιόταν ότι δεν έχει αποφύγει να πει την αλήθεια για να μην πληγώσει, να μην τον κακολογήσουν, να μην το απορρίψουν ή να μη στεναχωρήσει τον άλλον; Το ψέμα είναι κομμάτι της ζωής μας όπως και η ειλικρίνεια. Το πρώτο όμως μας φυλακίζει ενώ η δεύτερη μας λυτρώνει.
Η ειλικρίνεια είναι ένα βασικό συστατικό μιας επιτυχημένης σχέσης, καθώς σχέση σημαίνει επικοινωνία. Για να μπορούμε να εκφράσουμε ανοιχτά και συγκροτημένα αυτό που έχουμε στο μυαλό μας, πρέπει να ξέρουμε εμείς πρώτοι τι συμβαίνει μέσα μας: Ποια είναι τα πραγματικά γεγονότα; Τι σκεφτήκαμε; Τι νιώσαμε; Τις περισσότερες φορές προσπαθούμε να αποφύγουμε να «νιώσουμε» κάτι δυσάρεστο όπως είναι η θλίψη, ο θυμός, η πικρία, η απόρριψη, η απογοήτευση, η αγανάκτηση κοκ. επειδή ο πόνος του να έρθουμε αντιμέτωποι με αυτό το συναίσθημα μας τρομάζει. Γι’ αυτό κατασκευάζουμε διάφορους τρόπους να λέμε ψέματα στον εαυτό μας ή στους άλλους και να αποφεύγουμε να εκφράσουμε την αλήθεια μας. Έτσι όμως δεν είμαστε ποτέ πραγματικά ευτυχισμένοι αφού δεν ζητάμε και τελικά δεν παίρνουμε αυτό που ειλικρινά θέλουμε να έχουμε από τις σχέσεις μας.
Για τον οποιονδήποτε λόγο υιοθετήσαμε μια στάση «κουκουλώματος και δικαιολογίας» δεν σημαίνει ότι είμαστε αναγκασμένοι να συνεχίσουμε να επικοινωνούμε με αυτόν τον τρόπο. Το να αρχίσουμε να μιλάμε ειλικρινά, να εκφράσουμε αυτό που μας δυσαρεστεί ή μας πειράζει με λόγια απλά και άμεσα θα διευκολύνει τη σχέση, θα λύσει παρεξηγήσεις ή θα ξεκαθαρίσει διφορούμενα μηνύματα. Όταν νιώθουμε ότι κάτι δεν πάει καλά πρέπει να μιλάμε, να το επικοινωνούμε με έναν τίμιο τρόπο που σέβεται τον ακροατή μας και όχι να το καταχωνιάζουμε στα ντουλάπια του μυαλού μας με αποτέλεσμα αδικαιολόγητες εκρήξεις και εξαρτήσεις που κρύβουν ενοχή. Αυτό είναι το καλύτερο δώρο σεβασμού που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας και στον άνθρωπο (συνεργάτη μας, φίλο, σύντροφό μας η και στο παιδί μας ακόμη).Εάν κάτι λοιπόν μας προβλημάτισε, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, μπορούμε πάντα να βρούμε την κατάλληλη στιγμή να κάνουμε μια αυθεντική συζήτηση, αφήνοντας την ισχυρογνωμοσύνη και τους εγωισμούς μας έξω από το δωμάτιο αυτή τη φορά.
Ποτέ δεν είναι αργά να θέσουμε μια νέα βάση εμπιστοσύνης σε μια σχέση που θα μπορούσε να είναι καλύτερη , είτε αφορά έναν άλλον άνθρωπο είτε τον ίδιο μας τον εαυτό. Το να εκφράσετε ότι κάτι δεν σας αρέσει είναι η αρχή του να κάνετε κάτι για αυτό.
Αξιοποιήστε τα συναισθήματά σας. Είναι η πυξίδα σας…
