Αρθρογραφία


Τρίβει τα χέρια του ο Μητσοτάκης: Πιο «μελαγχολική αντιπολίτευση», ούτε στα όνειρά του

Φωτάκη Μαρία | 26/08/2024

Τρίβει τα χέρια του ο Μητσοτάκης: Πιο «μελαγχολική αντιπολίτευση», ούτε στα όνειρά του

Γράφει η Μαρία Φωτάκη-Δημοσιογράφος

Μετά από μία προεκλογική περίοδο στην οποία οι πολιτικοί αρχηγοί έβαλαν τα δυνατά τους να «πιάσουν» τους στόχους που είχαν θέσει, το αποτέλεσμα ήταν τελικάη Νέα Δημοκρατία να ηττηθεί από… τον εαυτό της στην «κάλπη των μηνυμάτων», με την επόμενη μέρα να την βρίσκει λαβωμένη μενκαι, γι’ αυτό, ανασχηματισμένη, έτοιμη όμως να διανύσει τρία ακόμα διακυβέρνησης.

Απέναντί της ο ΣΥΡΙΖΑ, με μία διαφορά 13,5 μονάδες εμφανίζεται να πανηγυρίζει για την… «ήττα της κυβερνητικής παράταξης» και να επιμένει δια στόματος Στέφανου Κασσελάκη ότι στις επόμενες εκλογές θα πιάσει 35% και θα γίνει κυβέρνηση, το πως θα γίνει αυτόπαραμένει στην σφαίρα του ανεξήγητου, πολύ περισσότερο αφού ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε επίσης υποχωρώντας εκ νέου και για πέμπτη συνεχή εκλογική αναμέτρηση, με ποσοστά που αποτελούν τη χειρότερη επίδοση του κόμματος μετά το 2012, όταν και έγινε αξιωματική αντιπολίτευση.

Το βασικό πρόβληματου ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, ωστόσο, τα ολοένα και χαμηλότερα ποσοστά του, όσο το «σκοτεινό» μέλλον του. Η αποτυχία του να αξιοποιήσει την κυβερνητική φθορά και η αδυναμία του να πετύχει, στις «χαλαρές» ευρωεκλογές, ένα αξιοπρεπές ποσοστόπου να καταδεικνύει μια δυναμική πολιτική προοπτική θα πρέπει να αναζητηθεί σε δύο κυρίως παράγοντες, στην οριστική κατάρρευση του «αρχηγικού μοντέλου Τσίπρα» και στην έλλειψη αξιοπιστίας του φρέσκου «Κασσελάκη», κάτι που δημιουργεί ένα συνδυασμό που λειτουργεί ωςτροχοπέδη υψηλών προσδοκιών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως όλα δείχνουν έχει κατορθώσει να μπερδέψει τον κόσμο του. Φαίνεται να αποξενώνεται από την παραδοσιακή δεξαμενή του, αυτήτης ανανεωτικής αριστεράς και της κεντροαριστεράς και ουσιαστικά να είναι σήμερα ένα παζλ ετερόκλητων αντιλήψεων, ύφους και αισθητικής που από τη μία έχει τους τοξικούς «επαναστατημένους», τύπου Πολάκη, και από την άλλη το τελικά  αποτυχημένο ανέμελο, χαριτωμένο lifestyle αφήγημα του νέου αδέξιου πολιτικά αρχηγού του. Η εν γένει συμπεριφορά του Στέφανου Κασσελάκη, τύπου «θέλω μία ελεύθερη και πλούσια ζωή…πασπαλισμένη όμως και με «αριστερή ζάχαρη άχνη»όπως όλα δείχνουν δεν πρόκειται να κάνει την Κουμουνδούρου μία ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση ούτε βέβαια να την οδηγήσουνστον «κυβερνητικό θώκο».

Ασθμαίνοντας και πίσω από τον αποδυναμωμένο και μπερδεμένο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται ο πάντα για κάποιο λόγο θυμωμένος, Νίκος Ανδρουλάκης. Τι να περιμένει τώρα κάποιος από έναν αρχηγό που οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, σε ποσοστό 50%, δεν τον αξιολογούν ως ικανό για πρωθυπουργό… ο «αρχηγός» δεν το έχει, το βλέπουμε, του το λένε πλέον εχθροί και φίλοι σε κάθε τόνο και ύφος…Αλλά ποιοι το έχουν τελικά σήμερα στο ΠΑΣΟΚ; Ήδη το τέλμα στο κόμμα έβγαλε στην επιφάνεια αμφισβητήσεις και φιλοδοξίες ηγεσίας. Πολλά  στελέχη του όπως οι Νάντια Γιαννακοπούλου, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Νίκος Παπανδρέου ζητούν εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας μέχρι το τέλος του έτους.

Άλλοι πάλι όπως οι Μιχάλης Κατρίνης, Μανώλης Χριστοδουλάκης, Μιλένα Αποστολάκη ζητούν να προχωρήσει το ΠΑΣΟΚ σε σοβαρό διάλογο με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις, κάτι που ο πρόεδρος το αντιμετωπίζει όπως ο διάολος το λιβάνι.

Ενώ «παλιές καραβάνες» όπως οι  Πέτρος Ευθυμίου και Κώστας Σκανδαλίδηςλένε ανοιχτά στον Νίκο Ανδρουλάκη ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί τη λειτουργία του κόμματος και πως πρέπει να προχωρήσει στις αναγκαίες διαδικασίες, εκλογής ηγεσίας από τη βάση.

Ορισμένοι όπως ο Παύλος Γερουλάνος«προβάρουν» από τώρα το κοστούμι του αρχηγού, ενώ ακόμα και ο συγκυριακά Δήμαρχος της Αθήνας Χάρης Δούκας «είδε φως και μπήκε» φαίνεται να ονειρεύεται νέες δόξες στην ευρύτερη Κεντροαριστερά.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης δείχνει θορυβημένος από τις γενικευμένες αντιδράσεις, υποστηρίζοντας όμως ότι άλλο η μη ποσοστιαία άνοδος τους κόμματος και άλλο η παρουσίαση ενός κόμματος υπό κατάρρευση, παραπέμποντας τον «οδικό χάρτη» των εξελίξεων στην Κεντρική Επιτροπή, που ελέγχει. Εκεί θα πάει υποστηρίζοντας βέβαιαότι «οι κεντρικές πολιτικές επιλογές όχι μόνο δεν τραυμάτισαν τη θέση της παράταξης στο πολιτικό σύστημα, αλλά την ενίσχυσαν», και πιθανότατα θα χειροκροτηθεί…

Παρά όμως τώρα την σοβαρή υποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας, ήταν βαρύ το τίμημα της επιθετικής αποχής – διαμαρτυρίας, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκηςσυνεχίζει να προβάλλεται ως η αδιαμφισβήτητη ηγετική προσωπικότητα και το κόμμα του να εξακολουθεί να προηγείται του αθροίσματος των ποσοστών ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

Απέναντί του, οι βασικοί του αντίπαλοι;  παραπαίουν μεταξύ πολιτικής ελαφρότητας και ηγετικής αδυναμίας. Είναι πραγματικά μοναδικό το φαινόμενο να έχουμε μια κυβέρνηση που αποδοκιμάζεται αλλά η βασική αντιπολίτευση να υποχωρεί.

Αυτά βλέπει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και εύχεται να είναι καλά οι άνθρωποι… Πιο “μελαγχολική αντιπολίτευση”, ούτε στα όνειρά του.

Συνεπώς το μήνυμα των ευρωεκλογών δεν ήταν να φύγει η κοινωνική συμμαχία της κεντροδεξιάς και να έρθουν οι «προοδευτικοί» αριστεροί και σοσιαλιστές, εάν το ήθελαν αυτό οι ψηφοφόροι θα το «έδειχναν» στην κάλπη. Οι πολίτες απαιτούν την εφαρμογή μιας πολιτικής,χωρίς καθυστερήσεις, πισωγυρίσματα και συμβιβασμούς,περιμένουν αλλαγές στην καθημερινή ζωή, ανατροπές στη δημόσια διοίκηση, τομές στη Δικαιοσύνη, στην ασφάλεια  και βέβαια δημιουργία υγειών συνθηκών χρηματοδότησης της οικονομίας, Δεν το βλέπουν και έτσι έστειλαν, δια της επιθετικής αποχής τους, το μήνυμά τους στην κυβέρνηση, που τώρα έχει στα χέρια της και το μαχαίρι και το καρπούζι.

 


Σχόλια

comments powered by Disqus

Διαβάστε επίσης από αυτόν το Συντάκτη: